(บรรยายหญิง) คนญี่ปุ่นชอบกินปลาร้า (โมโมโกะ) อันนี้ปลาร้าเชียงใหม่ค่ะ
(บรรยาย) ชอบทำอาหารไทย ขอน้ำ ๆ คนทำก็ไม่ไหวด้วย 7 เม็ด (บรรยาย) มีสามีชาวไทย (ฟูจิ) เห็นคนญี่ปุ่นเป็นอย่างไรครับ
(โมโมโกะ) อยากรู้เหมือนกัน (ลูกกา) ก็… (บรรยาย) อะไรทำให้หนุ่มไทยมัดใจสาวญี่ปุ่นได้นะ และอยากรู้ไหมว่า… ลักษณะนิสัยใดของคนไทย
ที่คนญี่ปุ่นชอบมากที่สุด อยากรู้ ตามฟูจิเซ็นเซไปหาคำตอบกันค่ะ
อิตาดากิมัส
[เสียงหัวเราะ]
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) ตอนที่แล้วเราแนะนำให้คุณผู้ชม
ได้รู้จักกับศิลปินชาวญี่ปุ่น ที่มาตั้งรกรากอยู่เมืองไทยมากกว่า 20 ปีแล้วค่ะ
เธอมีทั้งเรื่องเล่าสนุก ๆ และก็การทำงานศิลปะ เชื่อมโยงระหว่างวัฒนธรรมไทย เพื่อให้คนญี่ปุ่นได้รู้จักมากขึ้น
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) ทุกอย่างเกิดจากความรัก และความสุขบนผืนแผ่นดินไทยค่ะ
ซึ่งบุคคลที่ทำให้คุณโมโมโกะ
ตัดสินใจมาใช้ชีวิตอยู่เชียงใหม่ ก็คือสามีชาวไทยที่เธอพูดถึงตลอด วันนี้เราจะมาทำความรู้จักกับหนุ่มไทย ที่ครองใจสาวญี่ปุ่นน่ารัก ๆ
อย่างคุณโมโมโกะกันค่ะ
โอ้ (ฟูจิ) สวัสดีครับ
(ลูกกา) สวัสดีครับ
– คุณลูกกา
– ครับ
ลูกกาครับ
(ฟูจิ) นี่เป็นผลงานเกี่ยวกับเหล็กหรือครับ
(ลูกกา) ใช่ครับ
เป็นเหล็กที่ทำมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว และก็เอามาพัฒนา
ทำเป็นของมีฟังก์ชันใช้งาน ก็มีเหล็กส่วนหนึ่งที่เป็นเหล็กรีไซเคิล เก็บมาตามร้านขายของเก่า หรือว่าที่ทำงานก่อสร้าง หรืออะไรอย่างนี้ครับ
มันมีความหมายอย่างไรครับ
(ลูกกา) ก็ส่วนมากเราจะชอบทิ้งกัน แล้วบางอย่างมันก็สามารถใช้งานได้ และก็มีความสวย ผิวสวย สีสวย พวกนี้ก็สามารถเอามาใช้เป็นงานศิลปะได้ครับ
(โมโมโกะ) อันนี้มีเสียงด้วยนะคะ
(ฟูจิ) อ๋อ มีเสียงด้วยหรือครับ
ข้างในใส่กล่องดนตรีด้วยนะคะ (ลูกกา) อันนี้ทำเกี่ยวกับเรื่องสตอรี (Story) ที่เกี่ยวกับ…
ที่มีอยู่ช่วงที่วาฬเสียชีวิตจากขยะ ก็เกี่ยวกับการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ใน
แต่ละวันคุณลูกกาก็จะมาทำอยู่ในห้องนี้ – คือห้องทำงานของคุณลูกกาหรือครับ
– ครับ
ตรงนี้ก็จะมีการประกอบ
อันนี้ก็จะทำเป็นหมูครับ
– ก็คือมีการอ๊อกเหล็ก อะไรอย่างนี้
– ใช่ครับ
ตัวนี้จะทำเป็นโคมไฟ
และก็ทำเป็น Music Box ผสมกัน คิดอย่างไร ให้มันมีหน้าตาน่ารักหรืออย่างไรครับ
ส่วนมากเราก็จะดูจากวัสดุเป็นหลักครับ
สามารถทำอะไรได้บ้าง
ก็จะใส่จินตนาการเข้าไป โดยที่อาจไม่ต้องไปสนใจอย่างอื่น ลองทำก่อนแล้วก็เริ่มมาพัฒนาไปเรื่อย ๆ ครับ
(บรรยาย) เป็นศิลปินกันทั้งคู่เลยนะคะ ทำงานสนับสนุนส่งเสริมกันมากค่ะ
เรามาฟังประวัติชีวิตรักของทั้งคู่กันบ้างดีกว่าค่ะ
รู้จักกันครั้งแรกเมื่อกีปีก่อนครับ
ประมาณ 20 ปีครับ
โอ้ ตอนนั้นผมก็เพิ่งเรียนจบที่คณะวิจิตรศิลป์ โมโมโกะให้ช่วยทำเตา ก็เลยสนิทกัน เจอความร้อนทำให้สนิทกัน ไม่ได้ขนาดนั้นหรอกครับ
แล้วตอนนั้นคือประทับใจเลยหรือครับ
ยังครับ
ๆ – ยังหรือคะ อ๋อ ยังเลยหรือคะ
– ก็ทำงานกันไปก่อนนะครับ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) ความเป็นสารพัดช่างนี่เอง ที่ทำให้สาวญี่ปุ่นหลงใหล แล้วทางคุณลูกกาล่ะคะ ประทับใจอะไรในตัวคุณโมโมโกะ ก็… นิสัยดีครับ
และก็น่ารัก
แล้วก็เป็นคนง่าย ๆ คือเราชอบอะไรที่เรียบง่ายอยู่แล้ว เขาก็มีประสบการณ์การทำศิลปะด้วย เราก็ได้ศึกษาเรียนรู้ไปด้วย เป็นองค์ประกอบรวม ๆ กันน่ะครับ
ก็ทำให้รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้น่ารักมาก
อะไรอย่างนี้ครับ
[เสียงหัวเราะ]
อะไรบ้างที่แบบว่าคนญี่ปุ่นเขาไม่เหมือนคนไทย ที่จะต้องปรับตัวกัน แล้วคุณลูกกา อย่างไรครับ
ก็มีทะเลาะกันบ้างครับ
เพราะว่าบางครั้งมันก็เป็นเรื่องแนวคิด เพราะบางครั้งเขาก็คิดแบบ…
ก็มีความเป็นญี่ปุ่นอยู่ ก็มีความเนี้ยบ ความละเอียด อะไรอย่างนี้ เราก็มีความเป็นไทยสไตล์ ก็คือแบบว่าหยวน ๆ กลาง ๆ
ไม่เป็นไร อะไรอย่างนี้ แล้วของญี่ปุ่นอย่างไร คนญี่ปุ่น แบบนี้ไม่ได้ มันต้องทำตามนี้ ๆ อะไรอย่างนี้ แล้วก็พยายามเอามาปรับ ปรับเพื่อที่จะให้อยู่ด้วยกัน เพราะว่าบางครั้งมันก็มีส่วนผิด
และส่วนถูกข้างในด้วยนะครับ
เพราะบางทีเราก็ใจร้อนไป เราก็เข้าใจว่ามันผิด
แต่งานบางงานมันอาจจะต้องลดลงมาบ้าง ให้มันใจเย็น ๆ อะไรอย่างนี้ครับ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) ซึ่งทั้งสองคนก็ปรับตัว
ใช้ชีวิตร่วมกันจนมีลูก
ดังนั้นก็ต้องมาปรับตัว
เรื่องการเลี้ยงลูกอีกใช่ไหมคะ (ฟูจิ) คุณลูกกาก็จะคิดว่าเลี้ยงลูกต้องอย่างนี้ คุณโมโมโกะการเลี้ยงลูกก็คิดอย่างนี้ อาจจะไม่เหมือนกันหรือเหมือนกันตรงไหนครับ
ส่วนมากก็ผสมกันนะครับ
เพราะว่าโมโมเขาจะให้เรื่องภาษา สอนภาษา สอนวัฒนธรรมของญี่ปุ่น เพราะบางครั้งต้องเดินทางไปเยี่ยมญาติ ก็ต้องไปปรับตัวที่โน่น ส่วนผมก็จะให้ความเป็นไทย
ก็คืออาหาร การกิน ต้องฝึกกินเครื่องเทศ ฝึกกินเผ็ด และก็ต้องรู้จักนิสัยคนในพื้นถิ่นว่าเป็นอย่างไร เราก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับคนพื้นถิ่น เพราะในอนาคตเราก็ยังไม่แน่นอนว่า เขาจะต้องเลือกเองว่าเขาจะอยู่ที่ไหน ก็ต้องฝึกให้เขารู้จักปรับตัว
และก็เรียนรู้ตลอดเวลา กาโม่เป็นภาษาไทย เพราะว่าญี่ปุ่นไม่มี เราเอามารวมกันครับ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) การที่คุณโมโมโกะเปิดใจ ในการมาใช้ชีวิตร่วมกับคนไทย ในขณะเดียวกันทางคุณลูกกาและก็คุณแม่ ก็พยายามพาลูกสะใภ้เข้าสู่สังคมไทย
แบบใกล้ชิดเลยค่ะ
คุณลูกกาเห็นคุณโมโมโกะ
เขาเชื่อมความเป็นไทย ความเป็นญี่ปุ่น อะไรบ้างครับ
ก็ส่วนมากมันจะอยู่ในวิถีชีวิตน่ะครับ
ที่ว่าตื่นเช้ามา เจอชาวบ้านก็มีการทักทาย การคุยกัน กินข้าวหรือยัง ไปซื้ออะไรมา ก็จะเป็นวิถีชีวิตของเรา มันก็ต้องคุยกัน ถึงว่าเราจะไม่รู้จักกัน เราก็ยิ้มให้กันก่อน ส่วนมากมันจะเชื่อมด้วยรอยยิ้ม กับแนวคิดเชิงบวกมากกว่าที่แบบ… เราไม่ได้มีอคติอะไร มันก็จะทำให้เขามีความสุขมากไปเรื่อย ๆ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) มาถึงเรื่องงาน ทั้งสองท่านทำงานอะไรกันบ้างคะ ผมจะทำเหล็กเป็นงานศิลปะอยู่แล้ว ส่วนงานรับจ็อบ ผมจะทำงานเหล็กเป็นดีไซน์ (ฟูจิ) เหล็ก
(ลูกกา) อาจจะเป็นป้ายเหล็ก เป็นรั้วเหล็ก หรือว่าเป็นผนังเหล็ก
หรือว่าเป็นชั้น เป็นงานออกแบบที่เป็นประตู แล้วก็แสดงงานปีละครั้ง
แสดงงานศิลปะส่วนตัวนะครับ
คุณโมโมโกะล่ะครับ
เกี่ยวกับการวาดภาพหรือครับ
และก็บางครั้งก็จะร่วมกันด้วย
ร่วมทำกันด้วยใช่ไหมครับ
เหล็กกับภาพมาผสมกันมีไหมครับ
(โมโมโกะ) มีด้วย
(ลูกกา) ก็มีบางครั้งครับ
ที่เราไปแสดงงานที่ญี่ปุ่น ก็เพราะว่าอยากจะให้มันเกิดความน่าสนใจ ก็เลยเอาทั้งสองเทคนิคมารวมกัน เป็นไอเดียบางครั้งบางปี กลัวลูกค้าจะเบื่อแล้ว ก็เลยเอามารวมกัน (ฟูจิ) อนาคตมีเป้าหมาย
การสื่อสารความเป็นไทย ความเป็นญี่ปุ่นผสมกัน อะไรบ้างไหมครับ
ของผมส่วนมากก็จะเป็นเรื่องของการ… จะแบ่งเป็นสองอย่าง
ถ้าเป็นเรื่องงานผมนะครับ
ก็จะเป็นงานที่เกี่ยวกับญี่ปุ่น ก็จะมีส่วนผสมของความเป็นญี่ปุ่นบ้าง ที่มันเป็น Story หรือว่าแบบจะร่วมงานกับเขา เป็น Story ของญี่ปุ่นอาจจะเป็นเรื่องการ์ตูน เรื่องของวัฒนธรรม เรื่องอะไรอย่างนี้ มาผสมกับงานเหล็กของเรา ส่วนเรื่องของวิถีชีวิต
อาจจะให้ลูกเข้ามามีส่วนร่วม ในการทำงานศิลปะของเราเอง หรือว่าอาจจะมาทำเพื่อให้เขาเข้าใจ
เรื่องของสิ่งที่พ่อทำอยู่ เขาจะเอาไปเปิดเผย
ให้ที่ประเทศญี่ปุ่นรู้ได้อย่างไร
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) คนญี่ปุ่นสนใจวิถีชีวิตแบบไทยแท้ ๆ
ของเรามากนะคะ
ดังนั้นผลงานของคุณโมโมโกะ จึงได้รับการยอมรับในญี่ปุ่นค่ะ
จะว่าไปแล้วคุณโมโมโกะ ก็เป็นทูตวัฒนธรรม
ให้สองประเทศเหมือนกันนะคะ รวมทั้งที่บ้านก็ยังเป็น
ที่รวมของแม่บ้านชาวญี่ปุ่นในเชียงใหม่ด้วยค่ะ
เราอยากเห็นภาพแบบนั้น ก็เลยขอมาเยี่ยมคุณโมโมโกะอีกวัน พร้อมกับพบกับกลุ่มแม่บ้านด้วย
[เสียงดนตรี]
(ภาษาญี่ปุ่น) วันนี้เป็นวันที่คุณโมโมโกะรวบรวมแม่บ้าน ก็คือเพื่อน ๆ ของเธอเป็นชาวญี่ปุ่น มาทำมิโซะกินกัน เดี๋ยวเข้าไปดูกันครับ
คนนิจิวะ – สวัสดีครับ
– คนนิจิวะ โอ้ เฮ่
[เสียงหัวเราะ]
(ภาษาญี่ปุ่น) นี่ก็คือการทำมิโซะ ใช้ถั่วเหลืองใช่ไหมครับ
โชคดีมาก ๆ ที่ประเทศไทยมีครก สามารถใช้ครกมาตำมิโซะแทนได้เลย อ๋อ จะทำมิโซะทีหนึ่งต้องใช้เวลา 6 เดือน 3 เดือน ต้องพลิกทีหนึ่งด้วย ก็คือการใช้ข้าวหมากผสมกับถั่วเหลือง แล้วก็ใส่เกลือนะครับ
ข้าวหมากตัวนี้ ญี่ปุ่นเรียกว่าโคจิ เป็นตัวที่แบบคล้าย ๆ กับจุลินทรีย์ ที่มาผสมทำให้เกิดการหมักขึ้นมาครับ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) กิจกรรมน่ารักน่าสนุกนะคะ ไม่ว่าจะไปอยู่บ้านเมืองไหน ลึก ๆ แล้ว
ก็ยังคิดถึงอาหารบ้านตัวเองอยู่นะคะ แล้วคุณไม่ทำบ้างล่ะ
[เสียงหัวเราะ]
รู้แล้วว่ามีคนมาช่วย ทำให้คุณไม่ต้องตำ ให้ผมตำใช่ไหม
[เสียงหัวเราะ]
(ภาษาญี่ปุ่น) ประมาณนี้พอไหมครับ
โอเคไหม – เป็นอย่างไรครับ
คุณกาโม่กินมิโซะของคุณแม่
– ใช่ค่ะ
กาโม่ – อร่อย
– อร่อย อ๋อหรือ ต้องลองกินดูเนอะ (ฟูจิ) เข้มข้นกว่าด้วย ที่บ้านผมพ่อคนไทย พ่อไม่ค่อยชอบกิน
[เสียงหัวเราะ]
แล้ว
แต่ครอบครัวนะครับ
ก็คือชอบกินรสชาติเผ็ด ๆ แม่ชอบกินรสจืด – ใช่ ๆ เข้าใจ
– แล้วแม่ก็พยายามให้พ่อกินรสจืด ๆ พ่อก็บอกไม่อยากกินรสจืด อยากกินรสจัด แล้วก็ถามเคล็ดลับนะครับ
ก็คือการใช้ถั่วเหลือง และก็ข้าวหมาก
อย่างละ 1 กิโลกรัม และใช้เกลือ 400 กรัมผสมกัน แค่นี้เอง (ภาษาญี่ปุ่น) ใส่กลับเข้าไปข้างใน – ใส่ด้วยกัน ๆ
– ใส่ด้วยกัน
[เสียงดนตรี]
(ภาษาญี่ปุ่น) อ๋อ (ภาษาญี่ปุ่น) ตัวข้าวหมากจะทำให้เกิดความหวาน เกลือทำให้เก็บไว้ได้นาน อร่อยจังเลย อร่อยจังเลย อร่อยคือ อร่อยหน่อย
อร่อยหน่อยเรียกว่า… (ภาษาญี่ปุ่น) บอกว่าการทำอย่างนี้นะครับ
ในมือเราจะมีจุลินทรีย์บางอย่างจะเข้าไปในนี้ด้วย จะทำให้อร่อยเลยต้องใช้มือ (บรรยาย) โขลก ๆ ตำ ๆ คลุก ๆ ตอนนี้มาถึงช่วงโยนแล้วละค่ะ
ก็เพิ่งจะรู้นะคะนี่
ว่าทำมิโซะสนุกแบบนี้นี่เอง นี่คือเคล็ดลับของการทำอาหาร แล้วดูสิครับ
ว่า
เห็นบ่อย ๆ ว่าเด็ก ๆ จะขอร้องคุณแม่ว่า ขอผมทำบ้าง ๆ นั่นแหละคือเคล็ดลับ
ก็คือทำให้สนุก ทำให้อร่อย และทำให้เด็ก ๆ อยากช่วยคุณพ่อคุณแม่
อย่างนี้นี่เอง (ภาษาญี่ปุ่น) การอยู่ที่ประเทศไทย ทุกท่านบอกว่าดี ก็คือไม่มีความเครียด
สบาย ๆ ไม่เครียดครับ
การที่จะเอาลูกไปเรียนที่ไหน ไปเรียนอย่างไร แล้วการรวมตัวของลูกก็ทำให้พ่อแม่ได้เจอกัน เมื่อพ่อแม่ได้เจอกัน
ก็ทำให้มีความผูกพันกัน (ฟูจิ) ถามข้อดีข้อเสียของเชียงใหม่เป็นอย่างไร ท่านบอกว่า
เชียงใหม่ก็อยู่ง่าย อยู่สบาย อากาศก็ดี (ภาษาญี่ปุ่น) อยู่ในเมือง ออกไปนิดเดียวก็มีภูเขา
มีธรรมชาติเยอะครับ
หลายท่านก็บอกว่า
สามีคนไทยก็คือใจดี บางท่านก็ทำกับข้าวให้กินด้วย ก็ชอบครับ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) ความคิดเห็นต่อไปนี้
ฟังดูก็จะเป็นเหมือนว่า คนไทยชอบความมีระเบียบวินัย งานเป็นงาน เล่นเป็นเล่น
แต่ในทางกลับกัน คนญี่ปุ่นก็ชอบความสบาย ๆ ของคนไทยนี่แหละค่ะ
ฉะนั้นเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจอย่างหนึ่งก็คือ การที่เวลาคุณแม่ไปกินข้าว พาเด็กไปกินข้าว แล้วเด็กจะเล่นกัน และก็ทำให้คุณแม่จะต้องดูแล ในช่วงนั้นคุณแม่จะไม่มีโอกาสกินข้าว ทางเจ้าของร้านหรือพนักงานในร้าน
จะช่วยดูแลเด็กให้ เดี๋ยวดูแลเด็กให้นะ คุณแม่กินข้าวได้เลยนะ ซึ่งของญี่ปุ่นอาจจะมีการช่วยเด็ก
แต่เป็นไปได้ยากหน่อย เพราะว่าทางเจ้าของร้าน
ทำงานสิ ทำงานสิ อะไรอย่างนี้ ทำให้แบบ…
งานคืองาน เล่นก็คือเล่น
แต่ของที่นี่
ที่ประเทศไทยคือมีความผูกพันกัน
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) ขอบคุณ
คุณแม่บ้านทุกคนมากเลยนะคะ ตอนนี้หิวข้าวแล้ว แม้จะเป็นแม่บ้านญี่ปุ่น
แต่พอมาอยู่เมืองไทย แขกมาถึงเรือนชาน
ก็ต้องต้อนรับเต็มที่เหมือนกันค่ะ
ต่อไปนี้
เป็นรายการทำอาหาร ไม่ใช่
[เสียงหัวเราะ]
คุณโมโมโกะและครอบครัว
จะทำอาหารไทยให้ทีมงานเรากิน เย่ [เสียงปรบมือ] ดีใจจะได้ทานอาหารไทย วันนี้จะทำอาหารไทยอะไรครับ
ขายเอง เป็นแม่ค้าปลาร้า นี่คือลูกมือหรือครับ
[เสียงหัวเราะ]
อันนี้ลูกสาวและก็ลูกชาย – ลูกสาวก็ทำส้มตำปลาร้า
– คนนี้ชอบกินส้มตำครับ
เพราะว่า
แต่ก่อนก็ไม่กินเผ็ด
ตอนนี้เริ่มชอบแล้ว เพราะว่าดีต่อสุขภาพ
และก็ตอนนี้อาจจะลดความอ้วน ผมไม่เคยกินปลาร้าเลย เดี๋ยวต้องลองดู ยังไม่เคยเห็นรูปร่างเลย ปลาร้ามีรูปร่างอย่างไรครับ
บอกว่าหอมมากใช่ไหม
[เสียงหัวเราะ]
[เสียงดนตรี]
คล้าย ๆ กะปิไหมครับ
คล้ายกะปิไหม
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) สุดยอดเลยค่ะ
อยากจะให้ตำแหน่งชาวญี่ปุ่น ที่รู้เรื่องปลาร้าไทยดีที่สุดเลยนะคะ
นอกจากนี้สมาชิกครอบครัวทุกคน จะมีส่วนร่วมในอาหารมื้อนี้ค่ะ
คือน้องฮานะลูกสาวจะมาทำส้มตำ ส่วนน้องกาโม่จะมาทำไก่ทอดค่ะ
ครบสมบูรณ์มาก ๆ มื้อนี้ ลำแต๊ ๆ เจ้า (บรรยาย) ก่อนทำอาหาร
มีการแอ็กชันให้เราถ่ายรูปไว้ด้วย น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
1 2 3 (ภาษาญี่ปุ่น)
[เสียงหัวเราะ]
(ลูกกา) ใส่ผักที่เราชอบ หลัก ๆ ก็จะเป็นเห็ดเยอะครับ
ใส่รวม ๆ กัน แล้วก็ใบชะอม ใส่ไปเลย ใส่ให้หมดเลย กระเจี๊ยบชอบไหม กระเจี๊ยบ อันนี้ก็จะมี…
หลัก ๆ ก็จะเป็นเห็ดเยอะครับ
แล้วก็มีผัก หลังจากนั้นก็ปลาร้า
อันนี้จะเป็นเนื้อมัน ก็ตี แล้วก็ใส่น้ำปลาร้าไปนิดหน่อย เพราะว่าเป็นเนื้อกับน้ำผสมกัน มันจะได้ข้น
[เสียงดนตรี]
ปัจจุบันนี้เราร่วมกินอาหารกันนะครับ
ทำอาหารไทยกับอาหารญี่ปุ่นผสมกัน ระหว่างคนไทยกับคนญี่ปุ่นมาอยู่ด้วยกัน แล้วทุกท่านทำกับข้าวอะไรกันครับ
(ลูกกา) อันนี้แกงที่โมโมโกะทำครับ
(ฟูจิ) แล้วนี่คือ… (ลูกกา) ส้มตำ
(ฟูจิ) ส้มตำโดย… (ลูกกา) ฮานะจัง แล้วก็น้องกาโม่อันไหน – ของผมอันนี้
– อันนี้คือ… ชิเอะจังนี่คืออะไรครับ
(ลูกกา) น้ำพริกมิโซะ (ฟูจิ) มิโซะญี่ปุ่น
แต่ใส่น้ำพริก (ภาษาญี่ปุ่น) [เสียงปรบมือ] หิวแล้ว ๆ – อันนี้แกงเห็ด
– แกงเห็ดค่ะ
– สูตรของคุณแม่ของคุณลูกกาหรือเปล่าครับ
– ครับ
พริกกี่เม็ดครับ
– 7 เม็ด โอ้โฮ
– 7 เม็ดนะคะ – กินเลยครับ
– กินเลย คุณผู้ชมดู 7 เม็ด และก็ใส่ปลาร้าด้วย กลิ่นปลาร้าเลย อิตาดากิมัส
[เสียงหัวเราะ]
…อร่อย ๆ [เสียงปรบมือ]
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) น่ากินทุกเมนูเลยนะคะ อบอุ่นหัวใจ อร่อยปาก อิ่มใจค่ะ
[เสียงดนตรี]
(บรรยาย) จบจากมื้ออาหารแสนอบอุ่น คุณโมโมโกะพาเราไปชมแกลเลอรี (Gallery) ที่ได้นำผลงาน
ไปแสดงไว้ในตัวเมืองเชียงใหม่ด้วยค่ะ
(ฟูจิ) อันนี้ก็เป็นภาพวาฬที่คุณโมโมโกะเขียน หมายถึงอะไรครับ
หมายถึงว่าตอนนี้
ปัจจุบันนี้ทางทะเลเริ่มมีพลาสติกเยอะนะครับ
วาฬกินเข้าไปก็อาจจะเสียชีวิตได้ อย่างนี้ท่านก็เลยอยากจะเอาภาพวาฬ ที่กำลังว่ายน้ำอย่างอิสระเสรี และมีความสุขอยู่ในทะเล ออกมาเป็นธีม (Theme) เรื่องครับ
[เสียงดนตรี]
ขอถามหน่อยครับ
ว่า…
พี่โจรู้จักกับคุณโมโมโกะได้อย่างไรครับ
(กวิน) ทางเราตอนนั้นมาถึงก็รู้จักจากดินดีครับ
เมื่อก่อนจะเป็น…
ถ้าพี่โจก็ถือว่าเป็น Community ของคนญี่ปุ่น ในตอนนั้นเนอะ เมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว แล้วก็เจ้าของก็คือคนญี่ปุ่นชื่อ อายูมิซัง บังเอิญอายูมิซังก็น่ารักมาก
ไปกินข้าวที่โน่น ก็พอเห็นงานของลูกกา ซึ่งเป็นงานช้างที่เป็นเหล็ก เป็นกล่องดนตรี ก็เลยสนใจ ก็เลยถามอายูมิง่าย ๆ ว่า… พอจะช่วยติดต่อตรงนี้ให้ได้ไหม แล้วก็ทั้งคู่นี้ก็เลยได้มาที่ร้าน เราก็เลยได้เป็นครอบครัวเดียวกันตั้งแต่ตอนนั้นมา ทางเราไม่ได้ในเชิงของธุรกิจจริง ๆ จะเป็นการสร้างของ Artist Community อันนั้นเป็นหัวใจหลัก ทางเราไม่ได้นับเรื่องของการมีชื่อเสียง หรือว่า… คือใครก็ได้ที่มีความสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะสื่อใดก็ได้ เราพยายามสร้าง
แพลตฟอร์ม (Platform) ตรงนี้ขึ้นมา โดยที่ข้อจำกัดค่อนข้างจะน้อยมาก ข้อจำกัดของเราคือการสร้างสรรค์ในด้านผลงาน ไม่ได้ข้อจำกัดอยู่ที่ได้รางวัลหรือว่าอะไร
อันนั้นไม่เกี่ยว ทาง Meeting Room คือพยายามส่งเสริม และก็เปิดพื้นที่ให้กับศิลปินรุ่นใหม่ทั้งหมด ไม่ว่าจะเคยเรียนหรือไม่เคยเรียนก็แล้ว
แต่ ซึ่งผลที่ออกมาก็คือได้การยอมรับจากทั่วโลกครับ
(บรรยาย) น่ายินดีนะคะ ที่มีพื้นที่ที่ให้ศิลปิน ได้มาแสดงผลงานที่เป็นพลังบวก
ให้ได้ชื่นชมกันค่ะ
(ฟูจิ) ผลงานของคุณโมโมโกะ… เขาสื่อระหว่างความเป็นไทยกับญี่ปุ่น
ตรงไหนอย่างไรครับ
(กวิน) การเป็นศิลปินเป็นสิ่งที่ดีอย่างหนึ่ง คือการให้เกียรติกับสิ่งที่เขาอยู่ สิ่งที่เขามองเห็น และโมโมโกะ งานมีความจริงใจอยู่แล้ว ในบางภาพเป็นภาพวาด เป็นแมวนี่แหละครับ
ที่หุงข้าวเหนียว ทำกับข้าว เก็บผัก เก็บผลไม้ อันนี้ก็คือวัฒนธรรมที่เราเห็น ๆ กันอยู่ การที่เขาแสดงออกตรงนี้ออกมา มันเป็นการให้เกียรติ
รวมทั้งเป็นตัวเขาจริง ๆ ด้วย อันนี้คือความเชื่อมโยง
ระหว่างวัฒนธรรมที่ต่างกัน ศิลปะมีความ Magic สามารถมองเห็นจริง ๆ ศิลปะคือเป็นเรื่องของมนุษย์ จะตอบสนองทางด้านความคิด
หรืออะไรก็แล้ว
แต่
เพราะฉะนั้นปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาอยู่สังคมไหน มันก็จะออกมาเป็นอย่างนั้น (บรรยาย) นอกจากแกลเลอรีแห่งนี้แล้ว ก็ยังมีเพื่อน ๆ ในเชียงใหม่อีกมาก ที่รู้จัก และก็ชื่นชอบ
อัธยาศัยใจคอของคุณโมโมโกะค่ะ
รู้จักกับพี่โมโมโกะมา
ก็น่าจะประมาณเกิน 10 ปีครับ
เห็นตั้งแต่ลูกชายลูกสาวยังเล็ก ๆ เพราะว่าเขาก็เอาของมาฝาก เป็นเพื่อน ๆ กับที่ร้าน อะไรอย่างนี้ครับ
ก็อยู่ด้วยกันมา บางทีเขาก็มาแสดงงาน มาแสดงงานศิลปะที่ชั้น 2
ถ้าจะมองว่าเป็นคนญี่ปุ่น ก็คงไม่ได้มองว่าเป็นคนญี่ปุ่นแล้วอย่างนี้ครับ
ก็คือว่าเหมือนกับเป็นเพื่อนกัน เป็นคนเชียงใหม่อะไรอย่างนี้ครับ
มีครับ
ก็มีหลายคนอยู่
แต่มีคนหนึ่งที่ชอบมาก เป็นคุณป้าท่านหนึ่ง เมื่อก่อนบ้านอยู่ใกล้ ๆ แกจะชอบมาซื้อการ์ดของพี่โมโมโกะ ก็มาซื้อทุกครั้งครับ
มาซื้อการ์ดไปแจก ไปแจกเพื่อน แจกลูกหลาน อะไรอย่างนี้ครับ
แกก็ชอบมาก
แกบอกว่าเคยไปบ้านพี่โมโมโกะ จะมีชุดหนึ่งที่แกทำ
ตอนแกไปบ้านพี่ลูกกาที่… ไม่แน่ใจที่เพชรบูรณ์หรือเปล่าครับ
เป็นเหมือนกับมีความเป็นบ้าน ๆ ด้วยครับ
เป็นญี่ปุ่นผสมกับความเป็นบ้าน ๆ ของไทยนี่ครับ
มันออกมาแล้วมันน่ารัก (บรรยาย) การจะไปฝังรากที่ใดที่หนึ่ง ที่ไม่ใช่บ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง สำหรับบางคนอาจจะดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ สำหรับบางคนเป็นไปได้ง่ายมาก โดยต้องพยายามปรับตัว เรียนรู้ และก็ทำตัวให้กลมกลืน และเป็นประโยชน์กับประเทศนั้น ๆ ให้ได้มากที่สุด เหมือนที่คุณโมโมโกะได้พยายามทำ
มาตลอด 20 กว่าปีนะคะ ขอบคุณมากที่รักเมืองไทยและรักคนไทยค่ะ
พบกับดูให้รู้ได้ใหม่ในครั้งหน้า ดูให้รู้ รู้ให้ลึก สวัสดีค่ะ
