เคล็ดลับของแม่แหม่ม วิธีทำให้คนญี่ปุ่นรัก

1451 0

(บรรยายหญิง) การเอาตัวรอด
เมื่อต้องอยู่ต่างบ้านต่างเมือง (แม่แหม่ม) เอาดินมาใส่เลยหรือ เอาดินข้าง ๆ มากลบแบบนี้นะลูก แบบนี้นะ เห็นไหม (โนอะ) ก้อนนี้ด้วย (แม่แหม่ม) จ้ะ (บรรยาย) เคล็ดลับง่าย ๆ แค่ขยันและมีน้ำใจ ทำกับข้าวอร่อย ๆ ใคร ๆ ก็รัก แม้
แต่คนที่ไม่เคยเจอตัวกัน ยังอยากเป็นเพื่อนกับเธอเป็นแสน ๆ คน แม่แหม่มทำอย่างไร ไปชมกันเลยค่ะ

[เสียงดนตรี]

วันนี้ฟูจิเซ็นเซ
จะพาไปรู้จักแม่บ้านหญิงไทยในญี่ปุ่นกันค่ะ
ใช่ค่ะ
เธอเป็นแม่บ้าน เป็นคุณแม่ลูกอ่อน มีลูกสาวน่ารัก น่าเอ็นดูอยู่คนหนึ่ง
แต่ที่ไม่ธรรมดาคือ เธอปลูกผัก (แม่แหม่ม) โนอะ ปลูกตรงนี้ไหม ขุดให้แม่หน่อย (บรรยาย) เอ๊ะ ปลูกผักไม่ธรรมดาอย่างไร ก็ไม่ธรรมดาตรงที่เธอปลูกผักพื้นบ้านของไทยเรา ในพื้นที่เล็ก ๆ ข้างบ้านจนงอกงาม แล้วก็นำผักที่ปลูกมาทำอาหารไทย โชว์เสน่ห์ปลายจวัก
จนพ่อแว่นทั้งรักทั้งหลง ไม่รู้หลงอาหารไทย
หรือหลงแม่แหม่มมากกว่ากันนะคะ เราคงจะต้องไปหาคำตอบกัน ตามฟูจิเซ็นเซไปเลยค่ะ

[เสียงดนตรี]

(ฟูจิ) ปัจจุนี้ครับ
เราอยู่ในรถบัส ที่เดินทางไกลไปจังหวัดอิบารากินะครับ
ซึ่งเรานั่งรถไฟมาจากโตเกียว แล้วมาต่อที่สถานีอิบารากิ ต้องขึ้นรถบัส ไปเจอคนไทยคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนที่เอาความเป็นไทย มาเผยแพร่ให้กับคนญี่ปุ่น และยังไม่พอ ท่านยังเป็นยูทูบเบอร์อีกครับ
ไปดูให้รู้กันดีกว่าครับ
(บรรยาย) และในที่สุด
ก็มาถึงบ้านแม่แหม่มแล้วค่ะ
(ภาษาญี่ปุ่น) (บรรยาย) บ้านของเธออยู่นอกเมือง อากาศจึงดี วิวสวย โล่ง โปร่งสบาย ต่างจากบ้านในตัวเมืองโตเกียวเลยค่ะ
– สวัสดีค่ะ
เชิญค่ะ

– ขอบคุณครับ
สวัสดีค่ะ
(บรรยาย) มาถึงเราก็พบกับคุณแม่แหม่ม
และน้องโนอะรออยู่แล้ว เธอบอกว่า มาอยู่ญี่ปุ่น 15 ปีแล้วค่ะ
ไม่เคยมีใครมาบ้านเลย พวกเราเป็นคนไทยกลุ่มแรกที่เธอยินดีต้อนรับ ว้าว
แต่ไม่ใช่เพราะว่า
เธอจะไม่ได้คุยอะไรกับคนไทยเลยนะคะ จริง ๆ เธอมีเพื่อนคนไทยหลายแสนคน ดีไม่ดีอาจจะถึงล้านก็เป็นไปได้ เอ๊ะ อย่างไร ไม่มีเพื่อนมาบ้าน
แต่มีเพื่อนเป็นแสน เป็นล้าน ต้องค่อย ๆ ฟังต่อไปค่ะ
(ฟูจิ) อันนี้ก็คือผักของบ้านเราหรือครับ
(แม่แหม่ม) ใช่ค่ะ
อันนี้คืออะไรครับ
อันนี้มะนาว อันนี้ฝรั่งขี้นก อันนี้กระถินค่ะ
หน้าหนาวจะยกเข้าบ้าน เราก็จะเปิดไฟช่วย เปิดไฟช่วยเขา ใช่ ให้เขาสังเคราะห์แสง แล้วหน้าหนาว วิธีการดูแลรักษาก็คือ เราจะรดน้ำที่ตรงนี้ ให้รากเขาดูดน้ำขึ้นไป เราจะไม่ใส่ข้างบน อย่างใบบัวบกนี่คะ บัวบกอยู่ข้างนอกได้เลย อันนี้ก็ผักชี อันนี้ก็เป็นผักบุ้งค่ะ
อันนี้เป็นมะระขี้นก (บรรยาย) นี่ยังไปไม่ถึงสวนครัว
ที่แม่แหม่มทำไว้เลยนะคะ ก็เห็นผักหลายชนิดแล้ว แถมยังต้องใช้เทคนิคมากมาย เพื่อให้ผักไทยเหล่านี้รอดชีวิต ผ่านพ้นฤดูหนาวหลายเดือนต่อปีของญี่ปุ่นไปได้ ชักอยากจะเห็นสวนครัวจริง ๆ แล้ว ไปกันค่ะ
(ฟูจิ) มีเพื่อนบ้านคนญี่ปุ่นบ้างไหมครับ
แล้วเรามีความผูกพันกับเขาอย่างไรครับ
มีเยอะเลยค่ะ
อันนี้ก็มี นี่ค่ะ
คุณป้าบ้านนี้นะคะ บ้านใหญ่นะนี่ รอบด้านสี่ทิศเลยค่ะ
เพราะมันเป็นบ้านอยู่กันมานาน เราก็จะปลูกผัก แล้วก็แบ่งท่านน่ะค่ะ
แบ่งปันท่าน อย่างคุณป้าบ้านนี้ชอบอาหารไทยใช่ไหม เราก็ทำอาหารไทยไปให้ท่านทาน เราเป็นคนต่างชาติที่พลัดถิ่นมา เขาจะช่วยเหลือเราอย่างไรบ้าง อย่างตอนช่วงท้องน้อง 9 เดือน เราไปปลูกผัก ท่านก็เป็นห่วง ท่านก็ยืนเอาร่มไปหาเราแล้วบอก หนูกลับบ้านเถอะ เป็นห่วงขนาดนั้นเลย – เหมือนกับเป็นคนในครอบครัวเลย
– ใช่ ๆ (บรรยาย) น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
อยู่แบบนี้ไม่มีเหงา มีเพื่อนรอบตัวที่คอยห่วงใย
แต่นั่นก็หมายความว่า เธอก็ต้องมีน้ำใจตอบกลับเพื่อนบ้านเช่นกันค่ะ
ตรงนี้ใช่ไหมครับ
ใช่ค่ะ
ๆ – ถึงแล้ว
– ใช่ ตรงนี้เป็นเนื้อที่ของใครครับ

โล่ง ว่างอยู่แล้ว เป็นของเจ้าของบ้านเช่าค่ะ
ก็คือตอนแรกเราอยากปลูกผัก เราก็เลยไปถามโอยะซังว่า มีที่ที่ไหนให้เราเช่าปลูกผักไหม ครับ
ท่านก็ให้ปลูกฟรีค่ะ
ว้าว แรก ๆ ท่านก็ให้ปลูกในบริเวณที่ไม่ได้ใหญ่มาก ท่านให้ปลูกฟรีค่ะ

แต่พอท่านเห็นเราแบบว่า ปลูกจริงจัง ท่านก็เลยให้เพิ่มมาทีละนิด ๆ จนปัจจุบันนี้ท่านให้ปลูกทั้งหมดเลย – มันมีที่ว่างอยู่
– ใช่ ๆ เพราะเรามาทำให้พื้นที่เขาสวยงาม สะอาด (บรรยาย) ก็น้อย ๆ นี่แหละค่ะ
ที่นอกจากจะทำให้มีผักไทย กินในครอบครัวได้ตลอดทั้งปีแล้ว ก็ยังได้แบ่งเพื่อนบ้าน แล้วยังได้ขายด้วย พอถึงหน้าร้อน แม่แหม่มก็จะจัดผักเป็นชุด ๆ ชุดละ 3,000 เยน
หรือประมาณเกือบ 900 บาท ขายให้คนไทยในญี่ปุ่น ผ่านทางเฟซบุ๊กและก็ยูทูบชาแนล ที่เธอทำอยู่หลายช่องเลยค่ะ
ซึ่งเนื้อหาก็คือ การปลูกผัก ทำอาหาร และการใช้ชีวิตในญี่ปุ่น
ของสาวไทยตัวเล็ก ๆ คนนี้ นี่คือเฉลยว่า ทำไมเธอถึงมีเพื่อนหลักแสน ก็เพราะเธอมีคนติดตามมากมาย
ในโลกโซเชียลค่ะ
นี่ค่ะ
ผักที่ปลูก อะไรครับ
กวางตุ้งค่ะ
ปลูกทั้งผักไทยด้วย ปลูกทั้งผักญี่ปุ่นด้วย (ฟูจิ) โอ้โฮ (แม่แหม่ม) อันนี้คือ แรดิช แล้วก็เก็บสด ๆ อันนี้ทานกับลาบอร่อยมาก (ฟูจิ) กินกับลาบอร่อยด้วย โอ้โฮ (แม่แหม่ม) โนอะช่วยคุณแม่ถอน นี่ค่ะ
หอมแดง เห็นไหมเราได้ทาน แล้วเราก็ไม่ต้องขับรถไปไกล ๆ (ฟูจิ) ขอบคุณครับ
โอ้โฮ ขอบคุณครับ
มาให้ถึงขนาดนี้เลย ให้คุณน้าเลยลูก ขอบคุณครับ
ดึงได้

[หัวเราะ]

โนอะเขาจะช่วยปลูกผักด้วยค่ะ
แหม่มคิดว่า
ถ้าเราทำอะไรให้ลูกเห็น ลูกเขาก็จะซึมซับ แล้วมันได้ผ่านหูผ่านตา เขาก็จะทำได้ง่าย ได้ไหมคะลูก ได้ไหม (โนอะ) ดึงได้ ๆ คือเราอยู่ต่างแดน

แต่เรามีอาหารไทยทานทุกวันเลย (ฟูจิ) อยู่ต่างแดน อยู่ในญี่ปุ่น แล้วก็ใช้ชีวิตแบบธรรมชาติมาก ไม่ต้องไปขึ้นรถไฟแออัด แย่งกัน แถมมีรายได้ที่ดี มีชีวิตที่ดีอยู่ ออกไหม (โนอะ) ได้แล้ว นี่โนอะดู (บรรยาย) แม่ลูกช่วยกันน่ารักค่ะ
น้องโนอะพูดภาษาไทยได้ด้วยนะคะ เพราะคุณแม่พูดไทยกับลูกตลอด เอาจริง ๆ แล้ว คุณพ่อก็พูดไทยเป็นนะคะ
แต่วันนี้คุณพ่อติดงาน
แต่เราจะต้องกลับมา
พบกับคุณพ่อวันหลังอีกแน่นอนค่ะ
ตอนเช้านี่ก็คือ มารดน้ำผัก อย่างช่วงหน้าหนาวไม่ต้องรดน้ำอะไรมาก ผักบางชนิดไม่ต้องรดน้ำด้วย เพราะว่าหน้าหนาวของญี่ปุ่นมันมีฝนตกสลับ อย่างผักสลัดตั้งแต่ปลูกมาไม่เคยรดน้ำเลย นี่ก็ไม่เคยรดน้ำ พริกเขาไม่ค่อยชอบน้ำ
เราก็จะไม่รดน้ำบ่อย ถั่วฝักยาวจะรดวันเว้นวัน ไปกระโดด ไปปลูก แบบนี้นะ เห็นไหม (โนอะ) ก้อนนี้ด้วย โนอะ เอาดินใส่ให้แม่ตรงนี้หน่อยจ้ะ ได้จ้ะ ดินที่ญี่ปุ่นเป็นดินทรายนะคะ เวลาขุดนี่จมจอบเลย มิดจอบเลย
ถ้าดินไทย ขุดไปปุ๊บ ตัวเรากระเด้งเลย แข็ง

[หัวเราะ]

ลองจินตนาการแบบว่า รากต้องไปเดินในดินเหนียว ซึ่งมันแข็งมากเลย มันก็ขยายไม่ได้
แต่ดินอย่างนี้มันขยายได้ รากมันก็ไปได้ดีกว่า หาอาหารได้ดีกว่า

[เสียงดนตรี]

เวลารดน้ำเช็กด้วยว่าน้ำร้อนหรือเปล่า (ฟูจิ) อ๋อ เพราะน้ำอาจจะทำให้ตายได้ (แม่แหม่ม) ใช่ ๆ (ฟูจิ) แสดงว่าละเอียดกว่าที่คิดไว้เยอะเลย (แม่แหม่ม) พอเราเข้ามาในโลกปลูกผัก เราจะรู้ว่า
โอ้โฮ มันมีอะไรอีกเยอะเลย อย่างเช่น ปลูกผักควรที่จะทำแปลงแนวไหน ตะวันออก ตะวันขึ้นอย่างไร ให้รับแดดเต็มวันหรือรับแดดครึ่งวัน คือ มันมีรายละเอียดเยอะเหมือนกันค่ะ
(บรรยาย) ชีวิตนอกเมือง ไม่ว่าจะในประเทศไหน ๆ ก็สโลว์ไลฟ์ได้มากกว่าจริง ๆ นะคะ นั่นจึงเป็นสาเหตุให้แม่แหม่ม มีความสุขกับชีวิตที่นี่มากค่ะ
(ฟูจิ) ความรู้สึกตอนนี้กับตอนอยู่ที่โตเกียว
ถ้ามีโอกาสจะกลับไปโตเกียวหรืออยู่ที่นี่ (แม่แหม่ม) ไม่กลับไปค่ะ
(ฟูจิ) เพราะว่า รู้สึกว่า เร่งรีบ วิ่ง ๆ เดิน ๆ จนบางครั้งถามตัวเองว่า เรามาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ – ขึ้นรถไฟ ก็คือเบียด ๆ
– ใช่ แน่น ๆ กันอย่างนี้ เคยโดนประตูหนีบกระเป๋า ก็หนีบติดไปแบบนั้น กลับรถไฟเที่ยวสุดท้าย คือ ต้องรู้เวลาเลย… (ฟูจิ) ทำงานหนักมาก
รถไฟเที่ยวสุดท้าย เที่ยงคืนเลย ใช่ ๆ เมื่อก่อนนี้เราต้องล้างจาน เคลียร์อะไรให้เสร็จ
แต่แรก ๆ รถไฟจะหมดแล้ว ทิ้งเลยงาน แล้วกลับ
แต่เรามาดูทีหลัง แย่ แล้วคนที่เขาเป็นเทนโจ เขาต้องมาเก็บล้างแทนเราหรือ มันเป็นงานที่เราจะต้องทำให้เสร็จ เราก็ต้องพัฒนาตัวเอง จากล้างทีละใบ ก็ทำอะไรให้มันเร็วขึ้น ยกทั้งถาด ปุ๊บ ๆ คือ ต้องรับผิดชอบในงานของเราให้เสร็จสิ้น แล้วเวลากลับก็วิ่ง ๆ การใช้ค่าครองชีพก็แพง ก็ต้องทำงานเพื่อที่จะหา
แต่ตอนนั้นคือ ทำงานจนไม่ได้ใช้เงิน เพราะว่าไม่หยุดเลย แล้วเราก็ทานอาหารที่ร้านอาหาร (ฟูจิ) อิ่มด้วย เงินก็ไม่ลด (แม่แหม่ม) แล้วก็ได้ค่ารถอีก อย่างเราทำสามร้าน เราจะได้… แสดงว่าคุณแหม่มเป็นคนที่ขยันอยู่แล้ว ทำงานแล้วก็มีไอเดีย มีความคิด คือ ไม่กลัวกับความล้มเหลวค่ะ
เราอย่าไปกลัว ทุกวันนี้เทคโนโลยีมันอยู่ในมือเรา เราแค่ค้นหา ลงมือทำ แล้วเราก็ตั้งใจ ทำอะไรแล้ว
แต่ ทำให้ละเอียด
ถ้าเราทำละเอียดมันจะออกมาดี (ฟูจิ) ไม่ว่าจะทำเป็นยูทูบเบอร์ การปลูกผัก การเลี้ยงลูก หรือการใช้ชีวิตอย่างไร ละเอียดให้หมด ใช่ค่ะ
(บรรยาย) แล้วทำไมถึงมีคนตามแม่แหม่ม
ในโลกโซเชียลมากมาย ก็เพราะเธอยึดหลักคำว่า แบ่งปัน ค่ะ

เนื่องจากมีฝีมือทำอาหาร
ในระดับที่ทำขายได้เลย เธอจึงแบ่งปันสูตรทำอาหารในยูทูบ เพื่อให้คนอื่นนำไปประกอบอาชีพได้ค่ะ
เน้นว่าเรามีความสุขกับการได้ทำคลิปนี้ มันเหมือนว่าเป็นที่ที่เก็บผลงานของเราด้วยค่ะ
เหมือนไดอารี เป็นเรื่องราวของเราที่เราเคยทำมาอย่างนี้ค่ะ
แล้วพอดีสิ่งที่เราทำ
มันก็เป็นประโยชน์ต่อคนอื่นด้วย ใช่ หิวข้าวหรือยังคะ … รู้ใจเลยครับ
รู้ใจเลย (บรรยาย) อากาศเริ่มร้อน ท้องเริ่มหิว แม่แหม่มเลยเก็บผักไปทำอาหารให้ทีมงานชิม ว่าฝีมือดีขนาดไหน พวกเราจะพิสูจน์แทนแฟนคลับ
ของแม่แหม่มเองค่ะ

[เสียงอุทาน]

(แม่แหม่ม) ให้คุณน้าเลยลูก (ฟูจิ) น่ารักจังเลย (แม่แหม่ม) ไป ไปทำอาหารกันเร็วลูก

[เสียงดนตรี]

(บรรยาย) แล้ววันนี้เราจะได้กินอะไรกันบ้างนะ ผักสด ๆ เต็มไปหมดเลย ปลอดสารพิษแน่นอนค่ะ
นี่ไงผักที่เราเก็บมา เดี๋ยวจะทำแกงจืด แกงจืด ขอบคุณครับ
แล้วก็มียำวุ้นเส้น แล้วก็มีลาบหมู แล้วผักที่บอกว่าแช่แข็ง
มาจากฤดูที่แล้วเป็นอย่างไร กะเพรา อยู่นี่ ขอดูหน่อยครับ
ได้เลย ๆ กะเพรา เปิดตู้เลยค่ะ
เปิดเหมือนแบบขุมทรัพย์ นี่ค่ะ
ขุมทรัพย์ (แม่แหม่ม) กะเพรานึ่ง (ฟูจิ) นึ่ง สียังเขียวอยู่เลย ใช่ ยังเขียวและยังหอมอยู่ แล้วเราก็ทำเป็นที่ สำหรับสองจาน อันนี้คือเราแค่แกะใส่กระทะ เป็นกะเพราเลย – นี่ค่ะ
พริก
– ใส่เกลือหรือครับ
อันนี้สามารถแช่สดได้เลย (ภาษาญี่ปุ่น) (ฟูจิ) นี่ยังสดเลย ดูเหมือนธรรมดา อันนี้คือตะไคร้ค่ะ
(ฟูจิ) ตะไคร้ก็เหมือนกัน หกเดือนที่แล้ว ปลูกในญี่ปุ่นหมดเลยด้วย ฤดูหนาวก็คือแช่แข็งไว้ก่อน แล้วค่อย ๆ เอาออกมาแบ่งทำกับข้าวได้อีก – โอ้โฮ นี่คือวิธีการใช้
– เยอะมาก ว้าว… (แม่แหม่ม) เยอะมาก คือ มีอาหารไทยกินทั้งปีเลยค่ะ
ว้าว… – ใบมะกรูด
– ใบมะกรูดด้วย (บรรยาย) นี่แหละค่ะ

ที่บอกว่ามีผักให้กินทั้งปี ก็เพราะแช่แข็งไว้แบบนี้ เอาออกมาจากตู้เย็นก็ยังอร่อยเหมือนเดิมนะคะ

[เสียงดนตรี]

(แม่แหม่ม) เตาญี่ปุ่นไม่เหมือนเตาฟู่บ้านเรานะ บุ๊ปปั๊บ ๆ สุกอะไรอย่างนั้น (บรรยาย) อาหารพร้อมแล้ว น่ากินทั้งนั้นเลยค่ะ
มูลค่าของผักบนโต๊ะนี้
ถ้าซื้อในญี่ปุ่น รับรองว่าหลายร้อยค่ะ
แค่ผักอย่างเดียว ไม่นับอย่างอื่นนะคะ
แต่แม่แหม่มมีให้กินฟรี ๆ แค่ขยันลงมือปลูก ซึ่งสิ่งที่ได้มีมากกว่าผัก
แต่ได้สุขภาพ ได้ความสุข และก็ได้เพื่อนมากมายค่ะ
ต้องทานกับลาบ สดมาก กรอบ ๆ แฟนก็ชอบอาหารไทยด้วยค่ะ
ชอบทานอาหารไทยมาก ทุกอย่าง คือ เขาไปเที่ยวมาทั่วโลกแล้ว มาติดใจอาหารไทย อาหารบ้านเรา เป็นคนไทยแล้วมาอยู่ที่ญี่ปุ่น แล้วทำการเกษตรแถวละแวกบ้านคนญี่ปุ่น เพื่อนบ้านรู้สึกอย่างไรครับ
(แม่แหม่ม) จะบอกว่าเขาตื่นเต้นมาก เพราะเขาไม่เคยเห็นพืชผักบ้านเมืองของเรา อย่างเขาจะถามว่าปลูกอะไร เราก็จะบอกว่าปลูกมะเขือ มะเขือที่เมืองไทยเป็นแบบนี้นะ ลูกกลม ๆ เขาก็จะตื่นเต้น เป็นแบบนี้หรือ รสชาติเป็นอย่างไร
ทำอาหารอะไร อะไรอย่างนี้ค่ะ
กลายเป็นเสน่ห์ไปเลย ใช่ ๆ แล้วคนที่ชอบทานอาหารไทย เขาก็จะมาถามวิธีการปลูก อย่างเช่น ผัดผักบุ้งอย่างนี้ ผักบุ้งอย่างนี้ ปลูกอย่างไรหรือ เม็ดมันเป็นอย่างไร เธอต้องทำอะไรก่อน มันก็เลยเป็นการแลกเปลี่ยน แล้วบริเวณใกล้ ๆ กัน คุณลุงคุณป้าที่ปลูกผักก็จะทักทายกัน อย่างคุณลุงท่านปลูกหอมใหญ่ แหม่มไม่ได้ปลูก ท่านมีหอมใหญ่
แต่แหม่มมีผักสลัด เราก็ให้กัน แบบนั้น อีกอย่างหนึ่งคือ
เขาไม่เคยเห็นคนช่วงอายุวัยขนาดนี้ มาทำการเกษตรแบบจริง ๆ จัง ๆ ส่วนมากเขาจะเห็นคนที่ค่อนข้างอายุเยอะ ที่มาทำการเกษตรน่ะค่ะ

[เสียงดนตรี]

(บรรยาย) ถามไปถามมา ฟูจิเซ็นเซชักจะไม่อยากคุยแล้วค่ะ
อยากจะกินอย่างเดียวเลย เพราะว่าอาหารบนโต๊ะที่เห็น
ถ้าไปกินที่ร้านอาหารไทยในญี่ปุ่น จะแพงมาก ๆ เลยค่ะ
(ฟูจิ) มื้อนี้
ถ้าอยู่ในจานร้านอาหารอย่างนี้ แล้วกุ้งเยอะ ๆ อย่างนี้นะ เท่าไร อันนี้ 3,000 เยน ปอเปี๊ยะสดเท่าไร อันนี้ผมว่าประมาณ 4,000 เยน – สองตัวนี้ก็แพงแล้วค่ะ

– 4,000 เยน สองตัวนี้พอ จานนี้เท่ากับสองจาน แล้วกุ้งใหญ่ ๆ นี้ไม่มี น่าจะ 5,000 เยนด้วย 3,000 4,000 ก็เป็น 7,000 เยน อันนี้อีก เท่าไร
เป็น 10,000 เยนแล้วนะ ไม่มีทางกินได้ (บรรยาย) เรื่องจริงค่ะ

ราคาอาหารไทยในญี่ปุ่น แค่อาหารจานเดียว กะเพราไก่ไข่ดาว ก็อาจจะไปถึง 300-400 บาท ได้เลยนะคะ ทำกินเองแบบนี้ อร่อย สนุก ประหยัด ปลอดภัย และมาจนถึงวันนี้ ทีมงานก็อยู่ในญี่ปุ่นมามากกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว เริ่มโหยหาอาหารไทย ขอร่วมวงด้วยคนนะคะ

[เสียงดนตรี]

(บรรยาย) คุยมาเยอะแยะมากมาย ยังไม่ได้เจอพ่อแว่นเลย แม่แหม่มเรียกสามีว่าพ่อแว่นค่ะ
น่ารักเนอะ หลังจากนั้นอีกประมาณสองเดือน เราจึงนัดเจอกันใหม่ เพื่อจะได้เจอกับพ่อแว่นค่ะ
และก็ได้เห็นว่า พอถึงหน้าร้อนจริง ๆ แล้ว ผักในสวนน้อย ๆ จะเยอะแยะขนาดไหน และคนนี้แหละค่ะ
คือพ่อแว่น หัวหน้าครอบครัวผู้โชคดี ที่ได้หญิงไทยแสนขยันคนนี้มาครอบครองค่ะ

[เสียงดนตรี]

(ฟูจิ) ถึงแล้ว

[เสียงดนตรี]

(แม่แหม่ม) เดี๋ยววันนี้เราตำถั่ว หอยแมลงภู่อบใบโหระพา โอเค เดี๋ยวจะพาเซ็นเซไปดูถั่วฝักยาว (ภาษาญี่ปุ่น) (ฟูจิ) สวยงามมากเลยหรือ (แม่แหม่ม) ใช่ นี่ถั่วผักยาวค่ะ
(ฟูจิ) โอ้โฮ ยาวจริง ๆ ว้าว… อุโมงค์ถั่ว นี่ค่ะ
ก็จะเด็ดแบบนี้ (ฟูจิ) เด็ดออกมาแล้ว (แม่แหม่ม) หมุน ๆ

[เสียงดนตรี]

(บรรยาย) พ่อแว่นเดินตามเป็นลูกมือ
แบบไม่มีปากมีเสียง รู้แล้วใช่ไหมล่ะคะ ครอบครัวนี้ใครใหญ่ ที่แน่ ๆ พ่อแว่นรอกินอาหารกลางวัน
อร่อย ๆ อยู่ค่ะ

[เสียงดนตรี]

(ฟูจิ) นี่มะเขือเปราะ นี่ค่ะ
เซ็นเซ (ฟูจิ) นี่คือพันธุ์จากเมืองไทยเลยใช่ไหม (แม่แหม่ม) ใช่ ลูกใหญ่ไหม ใหญ่ไหม ใหญ่ไหม ทำได้หลายเมนูเลยนะ (ฟูจิ) เห็นไหม นี่คือของพันธุ์ไทย ปลูกที่ประเทศญี่ปุ่นก็สำเร็จได้นะ นี่ค่ะ
พ่อ แหม่มมีหลายต้นเลย (ฟูจิ) โนอะมาช่วยกัน (แม่แหม่ม) โนอะเอาลูกไหนดี (ฟูจิ) ได้แล้ว (แม่แหม่ม) ได้แล้ว เดี๋ยวเราจะทำ
หอยแมลงภู่อบใบโหระพา หอม ๆ เลย – นี่พริก
– งามหมดเลย โอ้โฮ (แม่แหม่ม) คือว่า
ถ้าเราทำผัดกะเพรา พริกอ่อน หรือว่าผัดเผ็ด ทำผัดเผ็ดได้เลย ใส่แกงเขียวหวานก็ได้ วันนี้ทำแหนมไส้กรอกอีสานไว้ด้วย (ฟูจิ) เล็ก ๆ แบบนี้ พริกขี้หนูเลย ใช่ เดี๋ยวเอาไปกินกับไส้กรอกอีสานกัน (ฟูจิ) งามจริง ๆ มันก็ใหญ่อยู่เหมือนกันนะ (แม่แหม่ม) เม็ดเล็ก
แต่ว่าจะเผ็ด พริกขี้หนูในญี่ปุ่น (ฟูจิ) ในญี่ปุ่นเลย นี่ค่ะ
(ฟูจิ) มันชี้ฟ้าจริง ๆ ด้วย (ฟูจิ) มีแตงโมอีกหรือ (แม่แหม่ม) นี่ค่ะ
เซ็นเซ – ยังไม่แก่
– ยังไม่แก่ ใช่ (ฟูจิ) เยอะแยะเลย (แม่แหม่ม) นี่ค่ะ
แตงไทย ซุกซ่อนอยู่ นี่หลุดแล้ว นี่ค่ะ
เขาแก่จนเขาหลุดแล้ว เห็นไหม (ฟูจิ) โอ้โฮ สวยงาม (แม่แหม่ม) โนอะ (ฟูจิ) ใหญ่มาก นี่คือพริกอะไรครับ
(แม่แหม่ม) พริกสเปนค่ะ
(ฟูจิ) พริกสเปน ออกมาแล้ว และ… มันจะกรอบมากเลย หวานจริง ๆ อร่อยไหม สด นี่มันผลไม้แล้ว นี่กินเพลินเลย (ฟูจิ) ไม่ใช่ผัก ผลไม้แล้ว

[เสียงดนตรี]

(ภาษาญี่ปุ่น) เวลาเข้าสวนใช่ไหม โอบ้าจังก็ดูโนอะให้ แล้วเราก็เข้าสวน เธอเป็นคุณยาย ดูไม่เหมือนคุณยาย บ้านเธออยู่ตรงนี้ บ้านหลังใหญ่มากเลย เธอบอกว่า มีความผูกพันมาก ตอนแรกพูดญี่ปุ่นไม่ค่อยได้ แล้วตอนนี้พูดได้ มีความผูกพันแบบว่าช่วยเหลือมากเลย ที่กันร่ม กันแดด มีปัญหาอะไรก็ช่วยตลอด เธอเลยรักมากเลย

[เสียงดนตรี]

(ภาษาญี่ปุ่น) (บรรยาย) นี่แหละค่ะ
เจ้าของที่ ที่ยอมให้แม่แหม่มปลูกผักได้ฟรี ๆ ท่านเห็นว่า
แม่แหม่มทำให้ที่ตรงนี้สวยงามขึ้นมา ก็เลยยอมให้ใช้ฟรีเลยค่ะ
ตอนนี้ได้เวลาพ่อแว่นส่งเสียงได้แล้วนะคะ เพราะแม่แหม่มต้องเข้าครัว คุยภาษาไทยเลยค่ะ
ไม่ให้เสียชื่อที่มีภรรยาคนไทย
แต่งงานมาแล้วกี่ปีครับ
ตั้งแต่ปี 2005 ก็ 13 ปีแล้ว 13 ปีแล้ว ทำไมพูดเก่งครับ
(พ่อแว่น) ผมอยู่ที่ไทยมา 7 ปี รู้จักคุณแหม่มครั้งแรก
แล้วประทับใจอย่างไรครับ
(พ่อแว่น) สวย

[หัวเราะ]

ดี ๆ นะพ่อ พูดดี ๆ นะ (บรรยาย) พ่อแว่นเจอกับแม่แหม่ม ตอนที่เธอไปทำงานพิเศษที่สนามกอล์ฟ
ในเมืองไทยค่ะ
เจอปุ๊บ ปิ๊งปั๊บ ให้เบอร์ทันที แถมถ่ายรูปคู่ด้วยอีกต่างหาก
พ่อแว่นบอกว่า
ประทับใจแม่แหม่มที่สวย น่ารัก ยิ่งพอใช้ชีวิตด้วยกันไปแล้ว ก็ยิ่งเห็นว่าน่ารักมากขึ้นไปอีกค่ะ
ก็ดูสิคะว่า ดูแลครอบครัวดีขนาดนี้ พ่อแว่นเล่าว่า
จากพื้นที่ทำสวนครัวเล็ก ๆ ที่ใช้มือทำก็ไหว แม่แหม่มขยายพื้นที่ออกไปเรื่อย ๆ เพราะเจ้าของที่อนุญาต จนในที่สุดต้องซื้อเครื่องทุ่นแรง เช่น เครื่องตัดหญ้ามาช่วยค่ะ
ส่วนตัวพ่อแว่นเองนั้น… (พ่อแว่น) ช่วงนี้สมบูรณ์มาก (ฟูจิ) สมบูรณ์ ๆ อุดมสมบูรณ์ หนักที่สุด หนักมากที่สุดในชีวิตนี้

[หัวเราะ]

(ช่างภาพ) เป็นอย่างไรแหม่ม ได้ยินแล้ว (แม่แหม่ม) อะไรนะ (ช่างภาพ) เขาบอกน้ำหนักเยอะที่สุด (แม่แหม่ม) นึกว่ารักที่สุด

[หัวเราะ]

(บรรยาย) พ่อแว่นบอกว่า
ได้แม่แหม่มมาเป็นภรรยา เหมือนถูกลอตเตอรี่ค่ะ
เพราะดีทุกอย่างจริง ๆ แล้วพ่อแว่นชอบกินอะไรบ้างนะ พ่อก็ชอบกะเพราหมู แล้วก็มีไส้กรอก ข้าวคลุกกะปิ ชอบทุกอย่าง อร่อย ไส้กรอก แกงเขียวหวาน – แกงเขียวหวาน ใช่ ถูก
– กะเพรา ชอบทุกอย่างค่ะ

[หัวเราะ]

พ่อชอบทุกอย่าง (พ่อแว่น) ไม่กินปลาร้าอย่างเดียว (ฟูจิ) ปลาร้าอย่างเดียวที่กินไม่ได้

แต่…

ถ้าไม่รู้ ก็กิน ชิมได้ ไม่ทานมากครับ
มีแอบใส่ปลาร้าให้กิน ใส่น้อย ๆ (บรรยาย) แล้วแม่แหม่มล่ะคะ
รักอะไรในตัวพ่อแว่น ก็ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ เขามีความเสมอต้นเสมอปลาย คือ แบบว่าไม่มองผู้หญิงคนอื่น ไม่ได้ให้ความสนใจกับคนอื่น คือ ให้ความสนใจกับเราคนเดียว ไม่ว่าเราจะ
แต่งหน้า ไม่
แต่งหน้า หัวฟู หรือวันไหนจะสวย จะอะไร อารมณ์เดียว
คือเขาเหมือนเดิมอะไรอย่างนี้ค่ะ
แล้วเขาก็จะทานง่าย อยู่ง่าย กินอะไรก็กินเหมือนกัน (บรรยาย) น่ารัก น่าอิจฉาจริง ๆ เลยนะคะ แม่แหม่มก็สมควรได้รับสิ่งนี้จริง ๆ ค่ะ
เพราะว่าขยันมาก ทั้งปลูกผัก เลี้ยงลูก ดูแลครอบครัว ลองมาดูที่ก้นครัวสิคะ ว่าเธอขยันทำอะไรบ้าง (ฟูจิ) นี่กระเทียม ตอนนั้นที่เซ็นเซมา ยังเป็นต้น
อยู่ใช่ไหม นี่ออกมาแล้ว เก็บมาแล้ว ใช่ นี่ยังอยู่ ดูสิแข็งมาก แล้วเราก็เก็บไว้ทานได้ทั้งปี หนักด้วยนะ แล้วที่ญี่ปุ่นแพงไหมครับ
อันนี้
ถ้าคิดเป็นเงินไทย ก็หัวละ 60 บาท – 60 บาท ใช้ได้ทั้งปีหรือ

ถ้าเราอยากกินข้ามปีใช่ไหมคะ แหม่มก็จะเอากระเทียมกับรากผักชีไปตำรวมกัน แล้วก็ใส่น้ำมัน แล้วก็แช่ช่องฟรีซ เวลาจะทำอาหารอะไร ก็เอาออกมาได้เลย อันนี้ก็ทำผงปรุงรสเองด้วยค่ะ
ทำผงปรุงรสใช้เอง ที่มาจากกระเทียมของเรา รากผักชีของเรา
หอมแดงของเราอยู่ในนี้ – เปิดดมกลิ่นได้ไหมครับ

– ได้ค่ะ
(บรรยาย) สุดยอดเลยค่ะ
พยายามทำทุกอย่างเองจริง ๆ การดำรงชีวิตแบบได้กินอาหารไทย ก็เลยกลายเป็นเรื่องราคาเบา ๆ ไปเลยนะคะ ตอนนี้อาหารเสร็จเรียบร้อย ลุยกันเลยค่ะ

[เสียงดนตรี]

ทานกันจ้ะ (บรรยาย) อยู่ที่ไหนในโลกใบนี้
ถ้าขยัน มีน้ำใจ รับรองไม่ลำบากนะคะ เพราะจะได้ทั้งมิตรและคุณภาพชีวิตดี ๆ ขอบคุณครอบครัวพ่อแว่น
แม่แหม่ม และน้องโนอะ ที่ยอมให้เราไปเยี่ยมบ้าน กินอาหารไทยอร่อย ๆ ถึงสองครั้งค่ะ
พบกับดูให้รู้ได้ใหม่ในครั้งหน้า กับเรื่องราวในญี่ปุ่นที่คุณไม่เคยเห็น ดูให้รู้ รู้ให้ลึก สวัสดีค่ะ
(ติ๋ว) ของต้องห้ามที่จะเอาไป พืชอันนี้ ๆ เนื้อสัตว์อย่างนี้ ๆ โดนจับแย่เลยค่ะ
มะขามเปียก น้ำปลา เครื่องปรุงนิด ๆ หน่อย ๆ คนนิจิวะ คนนิจิวะ โยโรชิกุ โอเนไงชิมัส ได้แล้ว ๆ โยโรชิกุ โอเนไงชิมัส

Related Post

Leave a comment

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องที่ต้องการถูกทำเครื่องหมาย *